Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι φοβερό αμάρτημα είναι η κατάκριση.Εμείς οι άνθρωποι κατακρίνουμε πολύ εύκολα.Οι άγιοι που ανέβαιναν σιγά σιγά πνευματικά στάδια καταλάβαιναν τι παγίδα είναι η κατάκριση και έφευγαν από συνάξεις, παραμέριζαν και προσευχόνταν να μην έρθουν ποτέ σε αυτόν το πειρασμό.Οι άνθρωποι τρώνε τις σάρκες του αδερφού τους με τη γλώσσα και δεν καταλαβαίνουν ή δεν θέλουν να καταλάβουν τι κακό κάνουν στην ψυχή τους.Εδώ κατακρίνουμε με το παραμικρό,φανταστείτε τι ακούει πίσω του ένας μέθυσος.ένας άρπαγας.μία πόρνη ,μια χωρισμένη σύζυγος ένας φονιάς κλπ.Όλα τα παραπάνω είναι πάθη και πολλές φορές σε κάποιο πάθος πέφτεις παρασυρόμενος.Επειδή η βασιλεία των ουρανών είναι πεδίο εκπλήξεων και αυτοί που φαίνονται στη γη ότι θα μπούνε πρώτοι τελικώς θα βρουν την πόρτα κλειστή ή αυτοί που φαίνονται στη γη ότι δεν θα μπούνε τελικώς θα βρουν την πόρτα ολάνοιχτη θα πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί..Πολλοί έχουν καταδικάσει πόρνες και φονιάδες και όμως αυτοί βρήκαν την πόρτα του παραδείσου,και βεβαίως δεν τους την χάρισε κανείς.Απλώς η μετανοιά τους θα ήταν ειλικρινής και ευάρεστη στον θεό.Και επειδή αυτός ο αγώνας σε κάθε ψυχή δεν φαίνεται και ούτε παρουσιάζεται σε στάδια σε κοινή δηλαδή θέα θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί το τι λέμε για τον καθένα...
comment closed